W staroislandzkim kalendarzu żaden dzień nie był wyróżniony mianem pierwszego dnia nowego roku. Pewnym jego odpowiednikiem
mógł być jednak pierwszy dzień lata.
W XII w. Ari Þorgilsson, islandzki historyk, uważał 1 września za początek nowego roku, natomiast dla ówczesnego, tamtejszego
kościoła rok zaczynał się w Boże Narodzenie. We wczesnych latach XVI w. ustanowiono 1 stycznia początkiem roku i
nadano mu nazwę: nýársdagur. Sporo młodsze są słowa: gamlarskvöld
(wigilia Nowego Roku) oraz gamlársdagur (Dzień Starego Roku).
Często spotykanym terminem związanym z Nowym Rokiem jest Áramót. Po polsku znaczy on 'przełom roku'.
Áramót obejmuje więc szerszy okres czasu, do którego zalicza się też Sylwester i Nowy Rok.
Wigilii Nowego Roku towarzyszyły zawsze różne aspekty folkloru [czytaj: Gamlárskvöld - Sylwester na Islandii].
Zabawy ciągną się do rana, a wieczorem 1 stycznia zwykle odbywają się również tańce noworoczne.
Jest to też dzień przeznaczony na odpoczynek po dopiero co zakończonych szaleństwach.
