17.01.2004r.

25 stycznia jest w tradycji chrześcijańskiej dniem, w którym upamiętnia się nawrócenie Szawła z Tarsu, który wcześniej był największym wrogiem pierwszych chrześcijan, lecz doznał nawrócenia, po którym przyjął imię Paweł i został przyjęty do grona apostołów.

Dzień ten ze względu na różnorodną pogodę służył od dawna do przepowiadania jej na cały rok. Układano na tę okazję nawet specjalne rymowane wierszyki (porzekadła), które jednoznacznie określały zależność pogody w ciągu roku od tego, co stanie się właśnie w dzień Św. Pawła.
Oto przykład takiego islandzkiego porzekadła oraz jego polski odpowiednik:

Dagurinn Páls sé dyggur og klár drengjum boðar friðsælt ár en sé hann þykkur þoku með þá deyr bæði menn og féð.

Jeśli Św. Paweł będzie czysty i suchy Dla rolnika rok będzie obfity i suty Ale jeśli mgła ziemię zasnuje Śmierć człeka i zwierzę zepsuje.

W czasie tego święta karmiono (szczególnie w zachodniej Islandii) kruki, które żyły na każdej farmie. Prawdopodobnie karmienie kruków miało odwrócić od domostwa wszelkiego rodzaju nieszczęścia.

W północnej Islandii natomiast, starano się zacząć jakąkolwiek pracę lub projekt tego właśnie dnia, gdyż uważano, że to przyniesie szczęście temu przedsięwzięciu. Przesąd o tym, że pierwsze 25 dni każdego roku to czas nieszczęścia (nie udają się żadne rozpoczęte wtedy dzieła) pochodził jeszcze ze średniowiecza (XIV wiek) i choć kościół zwalczał takie przesądy, przetrwały one jeszcze do XVII wieku.