03.04.2006r.

Morgunblaðið

Instytut Historii Naturalnej (Náttúrufræðistofnun) otrzymał pozwolenie z Ministerstwa Ochrony Środowiska na rozpoczęcie badań na terenach, które spłonęły w pożarze traw w okolicach Mýrar. Pożar ten jest największym zanotowanym do tej pory w historii Islandii - spłonęło w nim 60-100 km² traw i runa. Najprawdopodobniej, przyczyną pożaru była ludzka bezmyślność - wyrzucony przez przejeżdżającego drogą główną niedopałek papierosa. Na razie jest to jednak hipoteza. Rozprzestrzenianiu pożaru sprzyjały silne północne wiatry i przesuszenie poszycia. W gaszeniu pożaru brało udział kilka oddziałów straży pożarnej, helikopter oraz okoliczni rolnicy. Na szczęście udało się zapobiec zniszczeniu domostw i zagród, spłonęła jedynie opuszczona farma.

Mýrar, to jedno z największych na Islandii skupisk podmokłych terenów. Są to niewielkie oczka wodne z wystającymi ponad nimi kępami traw i poszycia. Nie są to tereny wypasów, dlatego też trawa była gęsta i długa, co dodatkowo sprzyjało ekspansji pożaru.

Przypuszczalnie, zniszczenia są spore, gdyż rośliny zostały spalone aż do samej gleby, co przedłuży okres odradzania się. Zniszczeniu uległy również miejsca lęgowe ptactwa, szczególnie następujących gatunków: rycyk (isl. jaðrakan, łac. Limosa limosa), kszyk (isl. hrossagaukur, łac. Gallinago gallinago), biegus zmienny (isl. lóuþraell, łac. Calidris alpina) oraz świergotek łąkowy (isl. þúfutittlingur, łac. Anthus pratensis) oraz lęgowiska kaczek. Ponieważ ogień zniszczył też różnego rodzaju bezkręgowce żyjące w glebie i w poszyciu, które są pokarmem dla ptaków, prawdopodobne jest, że ptaki nie zdecydują się na zniesienie jaj w tych okolicach.

Badania nad wpływem pożaru będą jedyne w swoim rodzaju i będą mieć ogromne znaczenie dla naukowców, gdyż nigdy wcześniej nie było możliwe ich przeprowadzenie. Ostatni duży pożar miał miejsce w XVI wieku, w okolicach Biskupstungur, a wtedy spłonęły "tylko" 24 km².